У 11 песнi «Шрымад Бхагаватам» Крышна паясняе, чаму яг’я, дана i тапа ёсць галоўнымi фактарамi нашага жыцця.

Яг’я, ахвярапрынашэнне, вылучае нашыя стасункі з Богам.

Дана, ахвяраванне, вылучае нашае стаўленне да людзей.

Тапа, аскеза, вылучае нашае стаўленне да самога сябе.

Абапіраючыся на гэтыя тры формы дачыненняў, мы павiнны будаваць сваё жыццё. Кожны чалавек, калi ён хоча, каб ягонае жыццё стала паўнавартасным, павiнен быць звязаным з Богам, з жывымi iстотамi i правiльна ставіцца да сябе. Як мы павiнны ставіцца да сябе? Мы павiнны абмяжоўваць сябе. Крышна дае генiяльнае азначэнне гэтых трох рэчаў.

Дана – гэта адсутнасць гвалту ўва ўсякай ягонай праяве. Нярэдка ўвесь наш крышнаiзм ператвараецца ў просты эгаiзм, калi мы практыкуем толькi дзеля самiх сябе. Таму Крышна кажа, што самае вялiкае ахвяраванне, нiкога не гвалцiць.

У чым існасць тапы? Чалавек павiнен абмяжоўваць сваю каму, пажадлівасць.

Што такое ахвярапрынашэнне? Калi мы здзяйсняем сапраўдную яг’ю, у нас адчыняецца канал сувязi з Богам, мы адчуваем, што Крышна побач.

Гэта тры рэчы, якiя мы павiнны здзяйсняць цiха, непрыкметна. Мы робiм гэта дзеля Крышны, мы iмкнемся зрабiць нешта карыснае дзеля iншых, мы iмкнемся дапамагчы iм, чым можам, – у гэтым палягае наша дана. Кожнаму, хто каля нас пакутуе, мы павiнны дапамагчы.

Тапа – самога сябе мы трымаем у струне, мы абмяжоўваем сябе, не даём волю сваiм прыхамацям i хаценням. Калi чалавек будзе рабiць гэта цiха, каб нiхто не ведаў, сэрца ягонае будзе ачышчацца. Ён будзе ўсё больш шчаслiвым, i на душы ягонай будзе ўсё лягчэй. Калi ж ён будзе рабiць гэта з прыхiльнасцю, то яна ўрэшце звядзе яго з духоўнага шляху, сцягне ўнiз, зробiць расчараваным i прымусiць абвiнавачваць усiх вакол акрамя сябе. Пакуль мы будзем мець прыхiльнасць, мы не будзем паспяховымi.