Раскрыццё гісторыі Экадашы пачынаецца з пытання Арджуны да Госпада Шры Крышны: «О Госпад, Ты казаў, што нават тысяча ведычных яг’яў ня роўныя пасту ў экадашы. Як гэта магчыма? Як дзень Экадашы стаў значнейшы за ўсе іншыя дні?» Госпад Шры Крышна адказаў: «Я распавяду табе гісторыю Экадашы, з якой ты даведаешся як экадашы стаў самым ачышчальным з усіх дзён.
Некалі ў Сацья-югу жыў незвычайна страшны дэман Мура. Ён заўсёды знаходзіўся ў шалёным гневе і ўвесь час трымаў у страху ўсіх напаўбагоў. Ягоная магутнасць была такая вялікая, што ён перамог і падначаліў сабе: Індру – караля нябёсаў, Вівасвана – бога Сонца, васьмярых Васу, Госпада Брахму, Ваю – бога Ветру, Агні – бога Агню. У Індры заставалася адзіная надзея – прыхільнасць да абароны найбольш магутных асобаў Сусвету.
Спачатку Індра звярнуўся па дапамогу да Госпада Шывы: «О Госпад, дэман Мура выгнаў усіх напаўбагоў і мяне з нашых планетаў і зараз мы ў няшчасці туляемся па Зямлі. Будзь ласкавы, падкажы, як нам знайсці збавенне ад гэтага бедства і што нас чакае наперадзе?»
Уважліва выслухаўшы праблемы напаўбагоў, Госпад Шыва прамовіў: «О Індра, лепшы з напаўбагоў, толькі Госпад Вішну, які сядзіць на Гаруду, можа дапамагчы табе пазбавіцца ад тваіх пакутаў і даць усе адказы на твае пытанні. Ён – Джаганнатха, валадар і прыстанак усіх Сусветаў. Ён бароніць усе душы, што аддаліся Яму».
Тады бог Індра разам з усімі напаўбагамі адправіўся да Госпада Джаганнатхі. Дабраўшыся да Яго, яны ўбачылі Госпада, які ляжаў на зьмеі Шэшы, што спачывае ў водах Першаснага акіяна, акіяна вечнасці.
Індра разам з усімі напаўбагамі пакорліва склалі далоні і сталі ўзносіць малітвы: «О Вярхоўная Асоба Бога, мы схіляемся перад Табою. О Бог багоў, о лотасавокі вораг дэманаў, о Госпад Мадхусудана (які забіў дэмана Мадху), калі ласка, абарані нас ад непераможнага жахлівага дэмана Муры. Толькі Ты можаш даць нам прыстанак. О Джаганнатха, Ты Творца ўсяго, Ты – маці і бацька ўсяго Сусвету. Ты ствараеш, падтрымваеш і разбураеш усё. О Вышэйшы слуга ўсіх, толькі Ты можаш прынесці нам мір. Толькі Ты ёсць зямлёй, небам і дабрадзеем для ўсіх. Нішто ў гэтых трох светах, як рухомае, так і нерухомае, ня можа існаваць незалежна ад Цябе. О Усявышні Госпад, Ты прыстанак тых, хто баіцца і абаронца тых, хто аддаліся Табе, калі ласка, выратуй і абарані нас. Мы, напаўбагі, былі зрынуты дэманамі з райскіх сфераў. О Госпад, пазбаўленыя свайго становішча, мы зараз туляемся па Зямлі і ня можам у поўнай меры выконваць свае абавязкі па кіраванні Сусветам».
Выслухаўшы словы Індры і іншых напаўбагоў, Шры Вішну, Вярхоўная Асоба Бога, са здзіўленнем спытаў: «Які ж дэман валодае гэткай вялікай сілай, што змог перамагчы ўсіх напаўбагоў? Якое ў яго імя, і дзе ён жыве? І як ён атрымаў сваю сілу і абарону? Раскажы мне, Індра, пра ўсё падрабязна».
Госпад Індра пачаў свой аповед: «О Вярхоўная Асоба Бога. О Бог багоў. О той, хто перамагае страх у сэрцах Тваіх чыстых адданых. О літасцівы да Сваіх адданых слугаў. Быў некалі ў дынастыі брахманаў магутны дэман на імя Надыджанга. Ён быў незвычайна грозны і цалкам прысвяціў сябе зрыньванню напаўбагоў. Ён спарадзіў сына, якога звалі Мура і які меў ганебную слыннасць. Вялікім стольным градам Муры быў Чандраваці. Адтуль, надзвычайна злы, магутны дэман Мура заваяваў увесь свет і перамог усіх напаўбагоў. Выгнаўшы іх з нябеснага каралеўства, ён узяў сабе ролю Індры – караля нябёсаў, Агні – бога агню, Ямы – бога смерці, Ваю – бога ветру, Ішы – Госпада Шывы, Сомы – бога Месяца, Найрыці – бога кірункаў, Пашы-Варуны – бога вады. Больш за тое, ён стаў выпраменьваць святло замест бога Сонца, а таксама экспансаваў сябе ў аблокі. О Госпад Вішну, напаўбагі ня мелі сілы нават спыніць яго, ня кажучы ўжо пра перамогу над ім. О Ўсёмагутны, калі ласка, забяры жыццё гэтага дэмана і вярні былыя парадкі». Слухаючы аповед Індры, Госпад Джанардана вельмі ўгневаўся паводзінамі Муры: «О магутныя напаўбагі, зараз вы ўсе можаце адправіцца ў стольны град Муры – Чандраваці».
Натхнёныя гэтымі словамі, усе напаўбагі, на чале з Госпадам Хары, накіраваліся ў Чандраваці. Мура, у тыя часы правадыр дэманаў, убачыўшы спробу пераможаных напаўбагоў адваявацца, голасна зарагатаў разам з незлічонымі тысячамі іншых дэманаў. Дэманы, моцна ўзброеныя зброяй, якая зіхацела дыяментамі, сталі паспяхова адбіваць напад напаўбагоў, якія, ня маючы сілы супрацьстаяць ім, сталі пакідаць поле бітвы, уцякаючы на ўсе дзесяць кірункаў.
І тады з’явіўся Ўсявышні Госпад Хрышыкеша. Убачыўшы на полі бою валадара пачуццяў, лютыя дэманы накінуліся на Яго з усёй зброяй, якую мелі ў сваіх руках. Як толькі яны атакавалі Госпада, які трымаў меч, дыск і булаву, Ён імгненна працяў іх усіх Сваімі вострымі, напоўненымі ядам, стрэламі. Так былі зрынуты ўсе «шараговыя» дэманы. Бітва працягвалася.
Урэшце чарга дайшла і да правадыра дэманаў – Муры. Ён спрытна карыстаўся сваёй магічнай сілай, абясшкоджваючы кожную зброю, выпушчаную Ўсявышнім Госпадам Хрышыкешам. Удары зброі Госпада здаваліся дэману ўсяго толькі дотыкам кветак. Госпад, скарыстаўшы ўсе віды зброі, стаў ваяваць голымі рукамі, такімі ж цвёрдымі, як абітыя жалезам булавы. Але і ў гэтым выпадку двубой хутка ня скончыўся. Госпад змагаўся з Мурам цэлую тысячу нябесных гадоў, а потым, як бы прытаміўшыся, адправіўся ў Бадарыкашрам, дзе ўвайшоў для адпачынку ў вельмі прыгожую пячору, якая называецца Хімаваці.
О Дхананджая, заваёўнік багацця, гэта пячора была памерам у 96 міляў і мела толькі адзін невялікі ўваход. Я зайшоў туды, каб адпачыць і добра выспацца. Дэман не здаваўся. Ён пераследаваў Мяне і рушыў услед за Мной у пячору. Урэшце, ён заспеў Мяне сонным. Скарыстаўшыся гэтым, ён вырашыў Мяне забіць, адпомсціўшы адразу за ўсіх дэманаў: сярод дэманаў Госпад Хары вядомы як найвялікшы забойца дэманаў. А помста для іх вельмі салодкая. Але ў той час пакуль зламысны Мура будаваў гэтыя планы, з Майго цела сышла асляпляльна зіхатлівая, надзвычай прыгожая юная дзяўчына. Мура – вялікі ваяр, ацаніў ейную цудоўную размаітую зіхатлівую зброю. А таксама і ейную рашучую гатовасць да бітвы. Так яно і адбылося: яна адразу ж выклікала гэтага дэмана на бой.
Наколькі ж Мура быў здзіўлены, калі ён, пачаўшы з ёй ваяваць, усвядоміў, што яна, такая далікатная і пяшчотная, а ваюе з ім на роўных, з тым, хто перамог усіх напаўбагоў. Здзіўлены гэтым фактам, кароль дэманаў задумаўся: «Хто ж стварыў гэту грозную дзяўчыну, якая такая магутная і так умела ваюе са мной, падобна ўдару маланкі?» Аднак ён не здагадваўся, што ў яго зусім няма часу. Вокамгненна прамяністая багіня дашчэнту пабіла ўсе зброі Муры і пазбавіла яго калясніцы. Спроба Муры адолець суперніка ў рукапашную таксама пацярпела паразу: дзяўчына ў той жа момант знесла яму галаву. Зрынуты дэман зваліўся на зямлю і адправіўся ў прыстанак Ямараджы, Паталу – падземную вобласць, дзе знаходзяць адпачынак ад страху і няшчасцяў ворагі Госпада.
Прачнуўшыся, Усявышні Госпад убачыў зрынутага дэмана і поруч з Сабою цудоўную дзяўчыну, якая схілілася перад Ім са складзенымі далонямі. Ён быў неверагодна здзіўлены: «Хто ж забіў гэтага магутнага зласлівага дэмана? Ён з лёгкасцю перамог усіх напаўбагоў, гандхарваў, нават самаго Індру разам з ягонымі спадарожнікамі – марутамі, а таксама нагаў (змеяў), валадароў ніжэйшых планетаў. Ён нават амаль перамог Мяне, прымусіўшы схавацца ад бітвы ў гэтай пячоры. Хто так літасціва абараніў Мяне, пасля таго, як Я пайшоў з поля бітвы, каб адпачыць у гэтай пячоры?»
Дзяўчына адказала: «Гэта я забіла дэмана, з’явіўшыся з Твайго трансцэндэнтнага цела. О Госпад Хары, убачыўшы Цябе сонным, ён, вядома ж, захацеў забіць Цябе. Разумеючы подлыя намеры гэтай назолы трох светаў, я забіла зласлівага нягодніка, пазбавіўшы ад страху ўсіх напаўбагоў і абараніўшы тры светы. О Госпад, калі ласка, скажы мне, чаму Ты здзівіўся, убачыўшы гэтага дэмана забітым? Бо я – Твая вялікая маха-шакці. Твая ўнутраная энэргія, што спараджае страх у сэрцах Тваіх ворагаў».
На што Ўсявышні адказаў: «О бязгрэшная, Я вельмі задаволены, што ты забіла гэтага караля дэманаў. Ты даравала напаўбагам шчасце, росквіт і ўсе даброты. За тое, што ты прынесла асалоду ўсім напаўбагам у трох светах, Я вельмі задаволены табой. О шаноўная, прасі ў Мяне, чаго хочаш. Без сумневу, Я дам табе гэта».
Дзяўчына сказала: «О Госпад, калі Ты задаволены мной і хочаш мяне ўзнагародзіць, дай мне сілу вызваляць ад найвялікіх грахоў тых, хто пасціць у гэты дзень. Я хачу, каб палова выгоды ад паста дасягалася тымі, хто прымае вегетарыянскую ежу адзін раз у гэты дзень увечар ці апоўдні, пазбягаючы страваў з зерня і бабовых.
Таксама хай той, хто, кантралюючы свае пачуцці, строга трымае поўны пост у дзень майго з’яўлення, вернецца ў абіцель Госпада Вішну, паспрабаваўшы ў гэтым свеце ўсе віды асалодаў. Такое дабраславенне я хачу атрымаць па Тваёй літасці, мой Госпад.
О Госпад Джанардана, калі ласка, даруй тым, хто трымае поўны пост, а таксама тым, хто прымае ежу толькі адзін раз увечар ці апоўдні, духоўнае развіццё, матэрыяльны росквіт і, нарэшце, вызваленне з путаў матэрыяльнага свету».
Усявышні Госпад сказаў: «О самая годная жанчына, няхай будзе так. У гэтым свеце ўсе Мае адданыя будуць пасціць у твой дзень, уславіўшыся гэтым у трох светах, і, урэшце, прыйдуць да Мяне і застануцца ў Маёй абіцелі. Паколькі ты, Мая трансцэндэнтная энэргія, з’явілася на адзінаццаты дзень змяншэлага месяца, цябе будуць зваць Экадашы. І калі нехта будзе пасціць у экадашы, Я спалю ўсе ягоныя грахі і дарую яму Свой трансцэндэнтны прыстанак».
Дараваўшы дзяўчыне Сваё дабраславенне, Усявышні Госпад знік. З таго часу дзень Экадашы стаў самым магутным, спрыяльным і ўслаўленым днём ува ўсім Сусвеце. Вось такая цудоўная гісторыя Экадашы.
«Я ўхілю ўсе перашкоды са шляху духоўнай дасканаласці таго, хто любым з прадпісаных спосабаў праводзіць гэты вялікі дзень, і дарую яму дасканаласць жыцця».
«Я несумнеўна дарую яму Вышэйшы прыстанак».
Такім чынам, магутнасць Экадашы палягае ў тым, што яна здольная знішчыць усе грахі. Таму Экадашы самы магутны і спрыяльны дзень для ачышчэння ад грэшных правінаў. І гэта ўсё дзякуючы міласці адной вялікай адданай Госпада Шры Крышны, дзеля выгоды кожнай жывой істоты ў гэтым Сусвеце, дараваўшы ім здольнасць атрымаць ўсе даброты, трымаючы пост у дзень Экадашы.