Авідзья – невуцтва.
Ав’якта – непраяўлены стан стварэння.
Акарма, ці найшкарма – дзейнасць, якая пазбаўляе чалавека ад пагрозы застацца ў колазвароце нарадзінаў і смерці.
Амара – неўміручасць.
Ананда – асалода, аспект Вярхоўнага Госпада.
Ананта (Ананта-Шэша) – першая экспансія Госпада Вішну ў выглядзе тысячагаловага змея.
Анумана – веды, атрыманыя пры дапамозе індукцыйнай логікі.
Апапа-віддха – чысты і неапаганены; той, каго не можа крануць грэх.
Апара пракрыці – ніжэйшая энергія Госпада.
Апаўрушэя – тое, што расказана нематэрыяльнай асобай; словы Вярхоўнага Госпада.
Ароха – узыходны працэс спазнання.
Арча-віграха – форма Госпада, якой пакланяюцца ў храме.
Асур – дэман.
Атма – душа.
Атма-ха – забойца душы.
Ачар’я – духоўны настаўнік, які вучыць уласным прыкладам.
Брахма – першая са створаных жывых істот у сусвеце, стваральнік планет і біялагічных відаў.
Брахмадж’ёці – ззянне, што зыходзіць ад цела Вярхоўнага Госпада, і якое асвятляе духоўны свет.
Брахман – безасабовы аспект Абсалютнай Праўды.
Брахманы – носьбіты ведаў, жрацы; першае з чатырох саслоўяў ведыйскага грамадства.
Брахма-рандхра – адтуліна на верхавіне галавы, праз якую ёг, які дасягнуў дасканаласці, пакідае сваё цела, каб адправіцца на любую планету паводле свайго выбару.
Бхагаван – Вярхоўная Асоба Бога.
Бхакты— адданыя.
Бхакці – адданае служэнне Вярхоўнаму Госпаду.
Вайкунтхалокі – планеты духоўнага неба.
Вайш’і – саслоўе гандляроў; трэцяе з чатырох саслоўяў ведыйскага грамадства.
Варнашрама – сістэма дзялення грамадства на чатыры саслоўі і чатыры ступені духоўнага жыцця.
Веда – веды.
Веда-вада-раты – тыя, хто дае ўласныя тлумачэнні Ведам.
Веды – спрадвечныя святыя пісьмы, расказаныя Самім Госпадам.
Відзья – веды.
Вікарма – дзеянні, забароненыя святымі пісьмамі.
Вішну-татва – поўная экспансія Вярхоўнага Госпада.
Врындаван – мясцовасць у Індыі, дзе 5 000 гадоў таму назад Госпад Крышна правёў Свае дзіцячыя гады.
Гуны – іх налічваецца тры: саттва-гуна (даброць), раджа-гуна (жарсць) і тама-гуна (невуцтва). Пад гунамі разумеюць тры асноўныя пачаткі матэрыяльнай прыроды, тры «рэжымы дзейнасці» ілюзорнай матэрыяльнай энергіі, якая абумоўлівае жывыя істоты. Гуны вызначаюць лад жыцця, мысленне і дзейнасць душы.
Гуру – духоўны настаўнік.
Г’яна – веды; філасофскі шлях спазнання ісціны.
Двіджа-бандху – той, хто нарадзіўся ў сям’і брахмана, але не валодае якасцямі брахмана.
Джыва-шакці – жыццёвая сіла.
Дхіра – спакойны чалавек, які не зважае на матэрыяльную ілюзію.
Ёга-бхрашта – чалавек, які сышоў са шляху самарэалізацыі.
Ішавасья – канцэпцыя богацэнтрычнага грамадства.
Каніштха-адхікары – адданы-пачатковец; чалавек, які стаіць на ніжэйшай ступені ўсведамлення Бога.
Карма – дзеянне, якое ажыццяўляецца ў рамках прадпісаных абавязкаў чалавека.
Карма-бандхана – дзейнасць, якая прывязвае чалавека да матэрыяльнага свету.
Карма-ёга – прапанаванне ўсіх плёнаў сваёй дзейнасці Крышну.
Кармі – тыя, хто занятыя задавальненнем пачуццяў і працуюць дзеля асалоды плёнамі сваёй працы.
Кшатрыі – саслоўе ваяроў і кіраўнікоў; другое з чатырох саслоўяў ведыйскага грамадства.
Мадх’яма-адхікары – той, хто знаходзіцца на сярэдняй ступені ўсведамлення Бога.
Мая – ілюзія; энергія Бога, што ўводзіць жывую істоту ў аблуду.
Маяяпахрыта-г’яні – тыя, хто вераць, што яны ёсць Богам.
Маха-бхагавата – адданы, які дасягнуў дасканаласці.
Мрыцьюлока – прыстанне смерці, матэрыяльны свет.
Мудхі – неразумнікі; людзі, падобныя да аслоў.
Найшкарма – гл. Акарма.
Нарадхама – ніжэйшыя з людзей.
Нараяна – поўная экспансія Госпада Крышны.
Ніргуна – «які не мае матэрыяльных якасцяў», эпітэт Вярхоўнага Госпада.
Парабрахман – Вярхоўны Дух.
Параматма – Звышдуша, экспансія Госпада Крышны.
Парампара – ланцуг вучнёўскай пераемнасці.
Пара-пракрыці – найвышэйшая энергія Госпада.
Прана-ваю – паветраныя струмені ў целе, якія забяспечваюць ягонае функцыяванне.
Прасад – адухоўленая ежа, якая была прапанавана Крышну.
Працьякша – веды, атрыманыя падчас наўпроставага назірання.
Пуруша – той, хто атрымлівае асалоду; экспансіі Вярхоўнага Госпада ў матэрыяльным свеце, якія ствараюць, падтрымліваюць існаванне матэрыяльных сусветаў і бураць іх.
Сагуна – той, хто валодае якасцямі.
Сат – аспект вечнасці Вярхоўнага Госпада.
Сач-чыд-ананда-віграха – Вярхоўны Госпад, вечная форма асалоды і ведання.
Сура – святы, пабожны чалавек.
Трыпад-вібхуці – духоўная прырода, што складае тры чвэрці энергіі Госпада.
Уттама-адхікары – чалавек, які дасягнуў найвышэйшай ступені ўсведамлення Бога.
Хіранмая патра – асляпляльнае ззянне, што хавае аблічча Вярхоўнай Асобы Бога.
Шабда – метад спазнання Трансцэндэнтнага, заснаваны на слуханні аўтарытэтных ведыйскіх пісьмаў.
Шрымат – вайш’я, чалец саслоўя гандляроў.
Шруці – веды, якія набываюцца падчас слухання. Гл. Шабда.
Шуддха – антысептычны; эпітэт Вярхоўнага Госпада.
Шудры – працоўныя; чацвёртае з чатырох саслоўяў ведыйскага грамадства.
Шукра – усёмагутны.
Шучы – духоўна развіты брахман.