Законы прыроды дзейнічаюць дасканала, і абысці іх немажліва, хоць людзі і не разумеюць гэтага. Прынцып «жыццё за жыццё» абвяшчаецца ў «Ману-самхіце», і ён выконваецца ўва ўсім свеце.

Падобна гэтаму, існуюць іншыя законы, якія абвяшчаюць, што чалавек нясе адказнасць нават за забойства мурашкі. Раз мы няздольныя нікога стварыць, мы не маем права адбіраць жыццё ў кагосьці, і такім парадкам, прыдуманыя людзьмі законы, якія праводзяць адрозненне паміж забойствам чалавека і забойствам жывёліны, вельмі далёкія ад дасканаласці.

Законы, якія ствараюцца людзьмі, заўсёды недасканалыя, чаго нельга сказаць пра законы Бога. Згодна з законамі Бога, забойства жывёліны такі ж грэх, як і забойства чалавека. Тыя, хто кажа, што забойства жывёлы меней грэшнае, спрабуюць выдумаць свае ўласныя законы. Адзін з дзесяці біблейскіх запаветаў абвяшчае: «Не забі». Гэты закон дасканалы, але, інтэрпрэтуючы яго па-свойму, людзі перакручваюць ягоны сэнс: «Я не стану забіваць людзей, затое буду забіваць жывёлу». Так людзі ашукваюць саміх сябе і выракаюць на пакуты як сябе, так і іншых. Якія б апраўданні сваім учынкам яны ні прыдумлялі, законы Бога вынесуць ім прысуд.