Жывёлінам, такім як алені, вярблюды, аслы, малпы, нават мухі і змеі – ім нельга прычыняць зло. Нават калі яны залазяць да нас у хату ці на палі ды з’ядаюць нашую ежу, спыняць іх не трэба. Таму што яны маюць права харчавацца, ежу дае Бог. Яны не з’ядуць больш, чым ім выдзелена і не забяруць ежу дадому. Яны лепшыя, чымся людзі. Калі чалавека пусціць на поле ці ў сад, ён паспрабуе панесці што-небудзь з сабой, каб прадаць ці назапасіцца, а жывёла так не робіць. Таму да нявінных жывёлін трэба ставіцца як да дзяцей гаспадара.