санджайах увача — Санджая сказаў; іті — такім чынам; арджунам — Aрджуне; васудевах — Крышна; татха — такім чынам; уктва — прамовячы; свакам — Сваю; рупам — форму; даршайам аса — зьявіў; бхуйах — ізноў; ашвасайам аса — падбадзёрыў; ча — таксама; бхітам — спалоханага; энам — яго; бхутва — стаў; пунах — ізноў; саумйа-вапух — той, чыё аблічча вельмі прыгожае; маха-атма — вялікі.

Зьявіўшыся на зямлі як сын Васудэвы й Дэвакі, Крышна спачатку паўстаў перад імі ў вобразе чатырохрукага Нараяны, але потым па просьбе бацькоў ператварыўся ў звычайнае немаўля. Падобна гэтаму, Крышна ведаў, што Aрджуну не цікавіў Ягоны чатырохрукі вобраз, але, паколькі Aрджуна прасіў паказаць яго, Крышна паўстаў перад ім у гэтым вобразе, а потым зноў прыняў Сваё двухрукае аблічча. Вельмі важным зьяўляецца ўжытае тут слова саумйа-вапух. Саумйа-вапух – гэта надзвычай прыгожы вобраз; ён лічыцца найпрыгажэйшай формай Госпада. Калі Крышна знаходзіўся на зямлі, усе людзі былі скораны прыгажосьцю Ягонага аблічча, і, паколькі Крышна зьяўляецца валадаром сусьвету, Ён зь лёгкасьцю расьсеяў страх Свайго адданага, Aрджуны, і зноў паўстаў перад ім у вобразе Крышны, самым цудоўным Сваім вобразе. У «Брахма-самхіце» (5.38) сказана: преманджана-ччхуріта-бхакті-вілочанена. Толькі той, чые вочы нацёртыя бальзамам любові, можа ўбачыць гэты цудоўны вобраз Шры Крышны.