Вярхоўны Госпад сказаў: Адмову ад дзейнасьці дзеля задавальненьня матэрыяльных жаданьняў вялікія мудрацы называюць адрачэньнем ад сьвету [саньясай]. A адмову ад пладоў усялякай дзейнасьці – безуважнасьцю [цьягай].
Чалавек павінен адмовіцца ад дзейнасьці, заснаванай на жаданьні цешыцца ейнымі пладамі. Так прадпісвае «Бхагавад-гіта». Разам з тым варта працягваць займацца дзейнасьцю, якая дапамагае атрымаць духоўнае веданьне. Гэта стане ясна з наступных вершаў. Веды рэкамэндуюць мноства ахвярапрынашэньняў, якія зьдзяйсьняюцца для дасягненьня той ці іншай мэты. Ёсьць ахвярапрынашэньні, якія дапамагаюць чалавеку зачаць добрага сына ці трапіць на райскія плянэты, але насамрэч ад любых ахвярапрынашэньняў, мэтай якіх зьяўляецца спаўненьне матэрыяльных жаданьняў, трэба адмовіцца. У той жа час ад ахвярапрынашэньняў у імя ачышчэньня сэрца і авалоданьня духоўным веданьнем адмаўляцца ня трэба.