йах — той, хто; эвам — такім чынам; вецці — зразумеў; пурушам — жывая істота; пракрыцім — матэрыяльнай прыродай; ча — і; гунайх — гуны матэрыяльнай прыроды; саха — разам; сарватха — ува ўсіх адносінах; вартаманах — зьмешчаны; апі — нягледзячы на; на — ніколі не; сах — ён; бхуйах — ізноў; абхіджайатэ — народзіцца.

Чалавек, які спазнаў матэрыяльную прыроду, Звышдушу, індывідуальную душу і іх узаемаадносіны, вызваляецца з матэрыяльнага палону і пераносіцца ў духоўны сьвет, каб больш не вяртацца ў матэрыяльны сьвет. Такі вынік веданьня. Мэта працэсу спазнаньня – уразумець, што жывая істота апынулася ў матэрыяльным сьвеце памылкова. Таму чалавек павінен прыкласьці ўсе намаганьні, каб у зносінах з аўтарытэтнымі настаўнікамі – сьвятымі людзьмі і гуру – зразумець сваё становішча і разьвіць у сабе духоўную сьвядомасьць, ці сьвядомасьць Крышны, вывучаючы «Бхагавад-гіту» ў тым выглядзе, у якім яе распавёў Вярхоўны Госпад. Тады ён больш ніколі не трапіць у матэрыяльны сьвет; ён вернецца ў сьвет духоўны, дзе жыцьцё вечнае, споўненае веданьня і асалоды.