О заваёўнік багацьцяў, няма ісьціны вышэй за Мяне. Усё існае спачывае на Мне, падобна пэрлінам, нанізаным на нітку.
Спакон вякоў навукоўцы спрачаюцца аб тым, ці зьяўляецца Aбсалютная Ісьціна асобай ці не. У «Бхагавад-гіце» неаднаразова гаворыцца пра тое, што Aбсалютная Ісьціна – гэта Вярхоўная Асоба Бога, Шры Крышна. У прыватнасьці, гэты верш даказвае, што Aбсалютная Ісьціна зьяўляецца асобай. Пацьверджаньне таму, што Асоба Бога – гэта Вышэйшая Aбсалютная Ісьціна, мы знаходзім і ў «Брахма-самхіце»: ішварах парамах крышнах сач-чыд-ананда-віграхах – Вышэйшая Aбсалютная Ісьціна, Асоба Бога, – гэта Крышна, адвечны Госпад, невычэрпная крыніца радасьці, Говінда, чыё цела вечнае, споўненае веданьня й асалоды. Гэтыя аўтарытэтныя пісаньні не пакідаюць сумневаў у тым, што Aбсалютная Ісьціна – гэта Вярхоўная Асоба, прычына ўсіх прычынаў. Аднак імпэрсаналісты спрабуюць аспрэчыць гэта, спасылаючыся на Веды, у прыватнасьці на наступны верш з «Шветашватара-ўпанішад» (3.10): тато йад уттаратарам тад арупам анамайам / йа этад відур амрытас тэ бхаванці атхетарэ духкхам эвапійанці – «У матэрыяльным сьвеце Брахма, першая істота ў сусьвеце, лічыцца найвялікшым сярод напаўбагоў, людзей і жывёлаў. Але вышэй за Брахму знаходзіцца трансцэндэнтны пачатак, які ня мае матэрыяльнай формы і не апаганены матэрыяй. Той, хто спасьціг яго, таксама дасягае трансцэндэнтнага ўзроўня, тыя ж, хто ня ведае яго, церпяць пакуты ў матэрыяльным сьвеце». Імпэрсаналісты надаюць асаблівае значэньне ўжытаму тут слову арупам. Аднак гэтае слова зусім не азначае «безасабовае быцьцё». Яно паказвае на духоўнае цела, якое вечнае, споўненае веданьня і асалоды, як гаварылася ў прыведзеным вышэй вершы з «Брахма-самхіты». Гэта таксама пацьвярджаецца ў іншых вершах з «Шветашватара-ўпанішад» (3.8–9):
«Я ведаю, што існуе Бог – Вярхоўная Асоба, якая стаіць вышэй за ўсе матэрыяльныя ўяўленьні, спароджаныя цемрай. Толькі той, хто спасьціг Яго, зможа вырвацца з колазвароту народзінаў і сьмерці. Няма іншага шляху да вызваленьня.
Няма такой ісьціны, якая была б вышэйшая за Вярхоўную Асобу, бо Госпад вышэй за ўсё. Ён меншы за драбнюткае і большы за найвялікшае. Ён стаіць нерухома, нібы дрэва, азараючы духоўнае неба, і як дрэва ва ўсе бакі распасьцірае карані, гэтак і Госпад пранізвае ўсё існае Сваёй бязьмежнай энэргіяй».
З гэтых вершаў вынікае, што Вышэйшая Aбсалютная Ісьціна – гэта Вярхоўная Асоба Бога, якая пранізвае ўсё існае Сваімі шматлікімі матэрыяльнымі і духоўнымі энэргіямі.