Ужо лепш прасіць міласьціну, чым існаваць цаною згубы вялікіх душаў, якіх я лічу сваімі настаўнікамі. Хай імі кіруе карысьць, яны ўсё адно застаюцца маімі настаўнікамі. Калі яны загінуць, усё тое, чым мы зьбіраемся цешыцца, будзе заплямлена іх крывёй.
У сьвятых пісаньнях сказана, што ад настаўніка, які зьдзяйсьняе ганебныя ўчынкі і перастае адрозьніваць добрае ад благога, варта адмовіцца. Бхішма й Дрона пачуваліся абавязанымі прыняць бок Дур’ёдханы, бо той аказваў ім матэрыяльную падтрымку, хоць у такіх акалічнасьцях яны павінны былі адкінуць падобныя меркаваньні. Гэты ўчынак пазбавіў іх права карыстацца пашанай і павагай, якую аказваюць настаўнікам. Аднак Aрджуна працягвае лічыць іх сваімі настаўнікамі, таму для яго цешыцца матэрыяльнымі дабротамі, атрыманымі цаною іх жыцьця, – усё адно што цешыцца трафеямі, акропленымі крывёй.