Тым часам Aрджуна ўбачыў у гіганцкай форме Госпада ўвесь неабсяжны сусьвет, засяроджаны ў адной кропцы прасторы і адначасова падзелены на незьлічоныя часткі.
Асаблівай увагі заслугоўвае ўжытае ў гэтым вершы слова татра («там»). Калі Aрджуна ўбачыў сусьветную форму, ён і Крышна сядзелі на калясьніцы. Іншыя ваяры, якія знаходзіліся на полі бітвы, не маглі бачыць сусьветную форму, бо Крышна надзяліў патрэбным для гэтага зрокам толькі Aрджуну. У гіганцкім целе Крышны Aрджуна ўбачыў тысячы й тысячы плянэтаў. Зь ведычных пісаньняў вядома, што існуе вялікае мноства сусьветаў і вялікае мноства плянэтаў. Адны створаны зь зямлі, другія – з золата, а трэція – з каштоўных камянёў; адны плянэты велізарныя, другія саступаюць ім па памерах і г. д. Aрджуна ўбачыў усё гэта, ня сходзячы з калясьніцы. Але ніхто іншы не разумеў таго, што адбывалася паміж Aрджунам і Крышнам.